Po wykonaniu tej analizy, wyznaczeni pracownicy opisali w jaki sposób oprogramowanie ma spełniać potrzeby firmy w oparciu o wcześniej przedstawiony model. Na podstawie pisemnego projektu oprogramowania Klient zlecił zaprzyjaźnionej firmie IT wykonanie oprogramowania. Umowa przewidywała wdrożenie oraz przeniesienie autorskich praw majątkowych do oprogramowania w tym jego zwielokrotnianie i modyfikację, natomiast nie mówiła nic o kodzie źródłowym.

Kilka miesięcy później klient chciał wykonać modyfikację wdrożonego programu, ponieważ pewne funkcjonalności nie działały w praktyce dobrze, a pewne procesy wymagały dodania dodatkowych funkcjonalności. Firma IT wyceniła wykonanie modyfikacji bardzo wysoko, więc postanowił zaangażować własny dział IT. Jakież było zdziwienie Klienta, kiedy zwrócił się o wydanie kodu źródłowego do firmy IT, a ta odmówiła broniąc się, iż nie przeniosła praw do kodu źródłowego. Sprawa zakończyła się sporem sądowym, którego udałoby się uniknąć, gdyby Klient poprosił o weryfikację zapisów umowy przed jej podpisaniem. Ostatecznie udało się udowodnić, iż kod źródłowy był dziełem zależnym i autorskie prawa majątkowe należały do Klienta.

Choć agencja przedstawiła kilka swoich pomysłów, Klient zdecydował się na znajomego grafika, który w krótkim czasie przygotował nowe logo tj. graficzne przedstawienie nazwy Klienta (logotypu) wraz bardzo charakterystycznym znaczkiem (tzw. sygnetem). Klient nie sporządził pisemnej umowy na opracowanie nowej szaty graficznej znaku, nie posiadał zgody na przeniesienie autorskich praw majątkowych do logo.

Kampania rozpoczęła się na szeroką skalę. Sprzedaż powiększyła się znacznie. Marka stawała się rozpoznawalna, a dokładniej nowe logo, ale też konkurencja, która nigdy nie śpi, rozpoczęła coraz agresywniejsze działania, w tym bezprawnie używając logo Klienta. Klient zwrócił się o pomoc prawną w zakresie ochrony swego znaku oraz w celu umożliwienia zastrzeżenia znaku towarowego (słowno-graficznego i graficznego) w urzędzie patentowym. Niezbędnym więc było formalne uzyskanie praw autorskich do nowej wersji graficznej znaku od rzeczonego grafika. Ten, bardzo serdecznie wspominając współpracę i łączące go z Klientem relacje, zgodził się natychmiast na przeniesienie autorskich praw majątkowych do logo, ale za cenę przekraczającą znacznie kilkuletnie przychody Klienta. Sprawa zakończyła się ostatecznie ugodą, niemniej jednak gdyby Klient zwrócił się o przygotowanie takiej umowy przed zleceniem wykonania logo, z pewnością zaoszczędziłby wiele stresu i pieniędzy.

Swego czasu (zresztą i do dziś) działało szereg podmiotów zajmujących się wyszukiwaniem postanowień niedozwolonych (tzw. klauzul abuzywnych) w regulaminach sklepów, portali internetowych, towarzystw ubezpieczeniowych, biur podróży, banków i innych podmiotów działających on-line (i nie tylko). Podmioty te będące często stowarzyszeniami działającymi rzekomo na korzyść konsumentów pozywały danego przedsiębiorcę wielokrotnie, albowiem każda z klauzul była kwestionowana przez indywidualnego konsumenta, w imieniu którego działało stowarzyszenie. Efektem takiego stanu rzeczy były wysokie koszty, jakie ponosił przedsiębiorca, związane tylko z samymi z kosztami sądowymi.

Choć świadomość prawna wzrasta i wielu przedsiębiorców korzysta z wyspecjalizowanej pomocy prawnej to bardzo wielu jeszcze przedsiębiorców, w celu zaoszczędzenia pieniędzy lub czasu kopiują regulaminy innych podmiotów. Niestety one również posiadają klauzule niedozwolone. I co najważniejsze! Wielu przedsiębiorców nie dostosowało swoich stron, a także regulaminów, po wejściu w życie ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (weszła w życie z dniem 25 grudnia 2014 r.)

Model gry wraz ze scenariuszem i grafiką pracownik przedstawił zarządowi firmy, który postanowił zainwestować środki w grę. Zarząd wyznaczył odpowiedni zespół informatyków, który opracował kod źródłowy i inne elementy oprogramowania niezbędne do tego, by użytkownicy mogli korzystać z gry.

Kiedy gra była gotowa, firma zgłosiła się w celu stworzenia zasad/regulaminu korzystania z gry.

Wówczas okazało się, iż firma nie posiada autorskich praw majątkowych do poszczególnych elementów gry oraz gry jako całości. Mylnie firma przyjęła, iż jest producentem i jako producent nabywa prawo do gry jako utworu złożonego z poszczególnych utworów (podobnie jak w utworze audiowizualnym np. filmie), a tym samym automatycznie nabywa majątkowe prawa autorskie do poszczególnych elementów gry. Firma nie zawarła umowy ani z pracownikiem, który przedstawił scenariusz, nazwę i główne założenia gry, ani ze scenarzystką i grafikami, z którymi umów nie zawarł również pomysłodawca. Brakowało uregulowań dotyczących możliwości korzystania z utworów muzycznych, a i sama umowa o pracę z informatykami swym zakresem nie obejmowała w ramach stosunku pracy opracowania oprogramowania służącego do gry i w tym zakresie niezbędne było doprecyzowanie. Powyższe okoliczności powodowały, że udzielenie zgody użytkownikom na korzystanie z gry wiązało się z dużym ryzykiem prawnym, któremu dzięki stosownym zapisom umownym udało się zapobiec.